maandag 27 februari 2017

Brief aan mijn... Fiets!


Geen brief aan ik als zestienjarige, ook geen brief naar mijn ik binnen tien jaar. Maar wel een liefdesbrief... Met een knipoog, te lezen met een brede glimlach.  "Ik heb je bedrogen, heb spijt me! Kunnen we de samen de zware literatuur dragen? Laten we onze benen in de lucht gooien, en samen door de natuur rijden!"



Liefste fiets,

In de zomer ben je mijn beste vriend, dan kan ik echt van je genieten. Je bent dan voor mij echt onmisbaar. Ik zal nooit de momenten vergeten wanneer je me laat glijden naar beneden van de berg af, terwijl ik dromerig mijn benen omhoog van de pedalen gooi… Dan kan ik zo genieten van jou en onze vrijheid! 

zondag 26 februari 2017

In de kijker: Dorien: "Onmenselijke gezondheidszorg!"



Hebben jullie het al gelezen? Deze pakkende tittel nodigt meteen uit om erop te klikken: 

Als Dorien naar het toilet wil, moet ze dat drie dagen 

op voorhand vragen: "Elk greintje menselijkheid 

is verdwenen in de gezondheidszorg."


Klik hierboven maar eens, en lees mee. Want dat was de hoofdzin in een pakkend artikel op de site van het Nieuwsblad... Waar ik eerder uit mijn ervaring voor een andere zin zou gekozen hebben, omdat die mij het meeste bijblijft na het lezen van dit artikel:

Toen ik dit gelezen had, had ik zoiets van: "Wat?!" Ongelooflijk! Hoe kan iemand zoiets zeggen? We moeten tijd maken voor onze mensen! Jullie zouden misschien zeggen dat zo'n uitspraak overdreven is, maar ik denk dat mensen hier in België ook wel negatieve ervaringen hebben... Dit mag eens meer in de kijker komen te staan want:

Er is geen tijd genoeg meer om de perfecte aangepaste zorg te bieden! 

En inderdaad niet alleen de zorgvrager wordt gefrustreerd, maar ook de hulpverlener ziet erin af. Want zij doen dit met hun hart, maar er is zoveel druk... Veel mensen beseffen het inderdaad niet, staan er niet bij stil... Tot je er zelf in beland en deze wereld leert kennen... Respect voor mensen die elke dag de strijd aangaan om toch goeie zorg te willen leveren! 

Silvy 

zaterdag 25 februari 2017

Week tegen Pesten: mijn gedicht.




Eigenlijk is de week al voorbij... En daar heb ik spijt van, want ik behandelde deze rubriek heel graag. Het was een emotionele week met eerlijke en aangrijpende verhalen... Ik zal deze week niet vergeten, en nog vaak dit onderwerp in de kijker zetten!

Als afsluiter wil ik mijn zelfgeschreven gedichtje met jullie delen: 


vrijdag 24 februari 2017

Verhaal van Joyce, Week tegen Pesten.




Wat ben ik enthousiast dat ik weer een eerlijk verhaal met jullie mag delen! Vandaag een oprecht verhaal van Joyce. Op haar blog kun je lezen over haar leven met Lupus en

"hoe ik mezelf probeer te ontwikkelen en opzoek ga naar een manier om steeds dichter bij het bereiken van mijn doelen en dromen te komen."

Bedankt Joyce om jouw openhartige belevenissen met ons te delen in deze rubriek! 
Blijf vooral jezelf! Want ook jij bent uniek en mooi zoals je bent! 

Liefs Silvy 




Hoi! Mijn naam is Joyce, ik ben 24 jaar en blog op www.enjoycelife.nl. Ook ik zou graag mijn verhaal willen delen in de Week tegen Pesten. Zowel op de basisschool als op de middelbare school ben ik gepest. Jarenlang, tot ik voor mezelf opkwam en er iets tegen deed.  Ik vind het goed dat er een week is waarin er aandacht wordt geschonken aan dit onderwerp, want het lijkt nog steeds of er een taboe op heerst en het komt nog steeds veel te vaak voor. 


De eerste jaren van de lagere school gingen prima. Eigenlijk herinner ik me er weinig van, misschien omdat ik te jong was of misschien heb ik die tijd diep weggestopt. Ik had altijd best een aantal kinderen op mijn kinderfeestjes en werd op mijn beurt bij hun uitgenodigd. Toch ging het ergens mis op een gegeven moment. Hoe of wat precies weet ik niet precies, maar ik leek er buiten te liggen. Zelfs een van mijn vriendinnen deed mee met de pesters, achteraf gezien waarschijnlijk omdat ze bang was zelf slachtoffer te worden.

donderdag 23 februari 2017

Week tegen Pesten: Ongelukkig in de jaren '70.




We zijn bijna op het einde van deze rubriek: Week tegen Pesten. De week loopt op zijn einde, maar daarom wil ik er niet mee stoppen om er aandacht aan te schenken! Vandaag het verhaal van iemand anoniem, die in de jaren '70 al het pestgedrag beleefde... 

Bedankt om jouw verhaal met ons te delen! 

Liefs, Silvy 


"Het pesten begon al in de lagere school bij de zusters, wij werden enorm gepest met onze familienaam. Maar al bij al viel daar het pesten nog mee want ikzelf trok me er niet veel van aan en liet ook niet zien dat dit me wel degelijk pijn deed.

Het begon allemaal erger te worden in de middelbare school, ik droeg een beugel en lispelde daardoor een klein beetje en daarom werd natuurlijk gelachen en gescholden. Ik probeerde me ook daar niet te veel van aan te trekken maar het pesten werd erger en erger.

Tijdens de rit op woensdag namiddag met de schoolbus was er geen begeleiding, wij als tieners werden verondersteld braaf te zijn en " verstandig " genoeg om geen kattenkwaad uit te halen. 't Was daar dat al het pesten nog verergerde...

dinsdag 21 februari 2017

Gastenblog bij: Dochterlief.


 Ga naar dochterlief.nl

Dit weekend mocht ik voor Romy op Dochterlief.nl een Gastenblog schrijven. Het is meer een vragenlijst, je komt er enkele nieuwe dingen te weten over ons. Het is echt eens: 

mijn dochter Roselinde en ik, extra in de kijker... 


Bedankt Romy voor de leuke samenwerking! 
Je vind haar hier op Facebook.


Liefs, Silvy

maandag 20 februari 2017

Deel 2: Verhaal van Nikki, Week tegen Pesten.


 Ga naar Mama Nikki's blog


Het is overweldigend… Dat zoveel ongeluk in één leven past, ongelooflijk! Maar als ik naar m’n eigen leven kijk of naar dat van anderen in mijn omgeving, dan merk ik dat er wel degelijk zoveel miserie in één leven past… Ik mag online kijken of de lat hoger leggen en in de wijde wereld gluren, er is veel problematiek op deze blauwe planeet. Niet alleen over de oceaan of bij de buurlanden, maar misschien ook wel jou in de straat.
Daarom vind ik het zo dapper van Nikki dat zij haar verhaal met ons deelt! De stap om zoiets online te durven zetten is groot. Ik heb veel bewondering voor je Nikki!

Veel succes in je verdere leven met je gezin! Ik wens je alle geluk en liefde toe, want dat verdien je! Jij bent het waard! Jij bent mooi zoals je bent! 

Hoe pesten zo drastisch een leven kan veranderen... Stop met pesten!

Liefs, Silvy


Vandaag lees je mee met het tweede en laatste deel van het pakkende verhaal van Nikki:


"Na een tijd vertrouwde ik weer een beetje mensen. En natuurlijk, de verkeerde. Ik had met een meisje afgesproken om naar Amsterdam te gaan. Ik was ondertussen 15 en ik ging dan ook stiekem. Mijn ouders wisten niks. Dat is tot de dag van de dag 1 van de zwartste dagen uit mijn leven. Het meisje, wat een vriendin was dacht ik, moest plotseling weg. Geen probleem dacht ik, ik loop wel naar de metro en ga naar huis.

zondag 19 februari 2017

Aangrijpend verhaal van Nikki, Week tegen Pesten.


 Ga naar blog van mama Nikki

Ze groeide op als een onzeker, maar zeer lief kind. Ze was altijd erg verlegen, maar voor iedereen in haar omgeving erg lief. Wat ze ons nu gaat vertellen is dan ook nauwelijks te bevatten, dat zoiets gebeurd is bij zo'n jong meisje... Lees hier mee met het aangrijpende verhaal van Nikki... 

Ik vind het heel dapper van Nikki dat ze zo haar emoties met ons wil delen! Ze wil dat de echte waarheid bovenkomt, dat mensen weten wat er kan gebeuren en hoe. Sterkte Nikki, en bedankt dat je wil meewerken aan deze rubriek! 

“Het begon allemaal toen ik 8 jaar was. Ik liep vaak met mijn broer naar school, maar soms ook alleen. Die ene dag liep ik ook alleen. En toen gebeurde het ergste wat je je kan bedenken...

zaterdag 18 februari 2017

Verhaal van Anne: Week tegen Pesten.


 Ga naar de site a-typist


Lees mee met het verhaal van Anne, 28 jaar. Zij is een bijzondere dame met chronische migraine. Een ondernemer met een eigen bedrijf die daarbij ook nog eens autisme heeft, maar toch zo dapper is om zelfstandig te worden! Zij deelde verleden jaar met de Week tegen Pesten haar verhaal op Facebook. Ik mocht dit van haar vandaag terug in de kijker zetten. Ikzelf herken er zinnen in die ik zelf ook in mijn eigen levensverhaal zou kunnen plaatsen… Spijtig, dat net zulke verhalen zo herkenbaar zijn voor veel mensen! Want ook buitensluiting is een vorm van pesten!

Op haar eigen blog: http://a-typist.nl vind je veel van haar terug. Maar deze zin zal me zeker bijblijven:

 ‘Anne is een soort Dreft: een klein beetje van haar heeft een groot effect.’ 


 Ga naar haar site a-typist.


“Afgelopen week was de Week tegen Pesten. Of zoiets helpt? Joost mag het weten. Maar
wat mij betreft is het goed als er eens per jaar extra aandacht voor is. Daarom schrijf ik ook mijn persoonlijke ervaring op. Voor iedereen die er misschien herkenning of hoop in vindt, voor jezelf of je kinderen.

vrijdag 17 februari 2017

Start Week tegen Pesten



Vandaag begint de Week tegen Pesten. En omdat ik met mijn blog de nadruk leg op: wees jezelf! Sluit dit onderwerp heel erg aan op mijn visie. Want iedereen is mooi en uniek op zijn eigen manier! 

Pesten is iets verschrikkelijks, en toch zouden er meer mensen moeten bij stilstaan... 

Dus open ik hierbij een nieuwe rubriek, omdat mensen die gepest zijn daar gevoelens van meedragen voor de rest van hun leven... Die verhalen wil ik in de kijker zetten. Om aan de pesters te laten weten: leg je handen op je hoofd, kijk in de spiegel. Waardeer het mooie in elke persoon. Want samen zijn we mensen die niets liever willen dan deze wereld mooier maken! 

Ik begin onze eerste dag met een ouder liedje, maar wel met een frisse tekst. Tijdloos, met een sterke boodschap! Het liefde blijft hangen in mijn hoofd, en heeft altijd een inspiratiebron voor me geweest... Walter Grootaerts & Mozaiek LEEF 

Silvy


Niemand hoeft alleen maar goed of slecht te zijn
Niemand is alleen maar zwart of wit
Iedereen is anders
Anders dan je verwacht


Niemand die alleen maar haat of liefde voelt
We zijn allemaal een mens van vlees en bloed
En we kunnen niet perfect zijn
Want niemand weet hoe dat moet


Leef, met je eigen talent
Iedereen is mooi en je bent wie je bent
Leef, met jezelf en elkaar
Iedereen is blij met dat ene gebaar

donderdag 16 februari 2017

Lichtgevend in het donker.



Krijgen de kinderen op school als verjaardagscadeautje lichtgevende figuurtjes en sterretjes... Wat doe ik daar nu mee? Want die blijven bij ons nooit lang plakken op de muur hoor, en aan een touwtje omhoog hangen vind ik ook al zo een onhandige klus. Wel, ik heb de oplossing gevonden!

Mag ik jullie vandaag inspireren met mijn idee? 

Je hebt niet veel nodig: een stevige canvas en wat kleurtjes. Doe wat krachtige knutsellijm op de figuurtjes, laat rustig drogen. En doe dan het licht uit! Onze kinderen vinden het fantastisch als ze hun fonkelende figuurtjes zien als ze in hun bed duiken! 

Liefs, Creatieve MaMa Silvy 


Knutselen met Foam klei



Knutselen met de kinderen in de week van Valentijn... Met als boodschap: 

je liefde voor iemand kan je élke dag tonen. 

Dat kan voor een vriendje, maar ook voor de liefste juf! Met wat papier en Foam klei kan je al snel iets mooi's toveren... Creatieve handjes aan het werk. Omdat een zelfgemaakt cadeautje zo uniek is en veel leuker te ontvangen!

Liefs MaMa Silvy 


dinsdag 14 februari 2017

Draag jij je trouwring elke dag?


Het is Valentijn, hét onderwerp van alle artikels die vandaag online verschijnen geloof ik. Het is een grote commerce waar winkels veel aan verdienen. Ik wil het niet hebben over mijn verlanglijstje of over de bloemetjes en de bijtjes. Maar ik ging over iets anders gaan nadenken:

Draag jij je trouwring elke dag?

Een trouwring geef je elkaar als teken van verbintenis. Omdat je elkaar graag ziet, en beloofd voor altijd van elkaar te houden. In goede en in slechte dagen. Hoe denken jullie erover als je halve trouwboek zijn/haar trouwring laat liggen op het nachtkastje?

Voor de ene is een trouwring een symbool van liefde, voor de andere is het een teken van: “Kijk eens ik ben getrouwd! Ik ben niet langer beschikbaar in de vrijgezellenwereld!”

In Amerikaanse films ... 

vrijdag 10 februari 2017

Mijn leven als heks…



Ik heb nu al geschreven over mijn leven als kat, en ook al aan een octopus heb ik gedacht...

Maar vandaag moest ik denken aan een leven als heks… 
Wat zou dat allemaal met zich meebrengen?

Als ik denk aan een heks dan is mijn bezem onmisbaar. Dan zou die trouwe steel me zo door de lucht voeren. De fiets zou dan in de stal blijven staan, en mijn man zou niet meer aan mijn brommer hoeven te sleutelen. Lekker handig, en als het regent dan trek ik toch gewoon naar de zon. Waar ik mijn koffer moet laten, daar ben ik nog niet aan uit. En de rest van het gezin neem ik wel mee in een luchtballon?

woensdag 8 februari 2017

De perfecte aardappel bestaat!



Om eens de emotionele sfeer te breken, hier een grappig maar realistisch gedichtje van mezelf... 



dinsdag 7 februari 2017

In loving memory... Amper 17 weken.



Hier een vervolg op mijn gevoelig thema: afscheid nemen. Omdat ik ook vind dat die triestige verhalen moeten gehoord worden. Ook op andere blogs. Taboe of niet, ik wil deze belevenissen extra in de kijker zetten. 

We zijn nu in een jaartal waar veel taboes uit de kast kunnen komen, dus ik vind dat dit ook kan op mijn blog! 

 Lees mee op Twinkelbella

Waar is die doos zakdoekjes ook alweer gebleven? Lees hier mee op Twinkelbella: een blog van Saskia. Een aangrijpend verhaal van Anne, ze deelt ons haar verhaal mee: een emotionele gebeurtenis dat plaats vond in de jaren '80. Een tijd waar mensen anders omgingen met verlies... Om helemaal stil van te worden.

Sterkte! 


Liefs, Silvy

maandag 6 februari 2017

Voornemens aan het woord bij Life By Jess.



Vandaag ben ik aan het woord bij lifebyjess.nl. Ik vertel jullie mijn goede voornemens. "Vandaag" is niet echt correct, moet ik toegeven. Ik schreef deze blog in december... Twee maand later komt hij online, een beetje spijtig maar dat heb je als je op een lange wachtlijst komt te staan. Maar geen probleem voor mij hoor, ik vind dat we samen op elk moment van het jaar aan onze voornemens mogen denken! 


 Ga naar...

Wat zijn jouw goeie voornemens? Heb je ze al kunnen waarmaken, of aan welke ben je aan het werken? Hopelijk kan ik jullie met deze gastenblog inspireren en vooral stimuleren om onze voornemens uit te laten komen! Lees hier meer... Bedankt Jessica voor de samenwerking!

Dankbaar zijn voor elke dag, en genieten van de kleine dingen!

Update: Onze kleine Rodney gaat nu al een maand naar school. En wat doet hij het goed! Hij moet enkel nog leren uit een beker drinken, want hij is dol op een rietje! En we zitten volop in de potjestraining. Verleden week vrijdag ontdekte ik rode bolletjes op zijn rug, mijn kleine peuter is naar huis gekomen met de windpokken! Wat is hij nu knap! ;-) 

Liefs, Silvy 

zondag 5 februari 2017

In loving memory... Vlinder


 Ga naar Vlinder, het verhaal

Met dit gevoelig thema wil ik heel even andere blogartikels in de kijker zetten. In de blogwereld wordt er heel veel getypt over het moederschap. Vrolijke verhalen die massaal gedeeld worden omdat iedereen zijn geluk wil laten zien aan de wereld. Maar er zijn ook verhalen die taboe zijn, die jarenlang in iemand zijn hoofd verscholen zitten. Mensen met zo een belevenis willen het uitschreeuwen, maar ze zijn angstig voor de reacties in hun omgeving... 

We zijn in een tijdsperiode dat meer en meer onze bevolking hun emoties op tafel gaan gooien, ze willen gehoord worden met hun verhaal.

En omdat ik vind dat ook die verhalen respect moeten krijgen, zonder vooroordelen, zet ik ze eens extra in de kijker! 
Vandaag woorden van een verloskundige uit het Wilhelmina Kinderziekenhuis. Op de blog van Mama en Zo deelt ze haar persoonlijke ervaringen en expertise.


 Vlinder, onverwachts zwanger.

Neem alsjeblief even rustig de tijd om dit emotionele verslag mee te lezen. Neem er ook gerust je zakdoekjes even bij, want dit doet wel een traantje wegpinken. Het is dan wel geen story op mijn eigen blog, maar ik wil dit verdrietige onderwerp eens extra onderstrepen. Omdat het leven niet altijd een happy ending heeft... Verleden, heden en toekomst. Sommige emoties gaan nooit voorbij. Vlinder, je leeft verder in onze herinnering! 

Sterkte aan de familie! 


Liefs, Silvy

zaterdag 4 februari 2017

Stralen bij: Mama met een Blog



 Ga naar...







Het is raar en even wennen om een introductie van mezelf op een andere blog te lezen... 

Maar Barbara Barendse van "mama met een blog" heeft dit zo geweldig gedaan; dat ik echt versteld stond! Wat een intro! Bedankt om mijn antwoorden op jouw vragenlijst zo ideaal weer te geven. 

Lees hier mee, en leer me zo beter kennen!

MaMa Silvy 




donderdag 2 februari 2017

Gastblog: Sta ik wel sterk op mijn benen?


 Ga naar...

Wat maakt mij sterk als vrouw? Was een vraag die ik me stelde. Ik schrijf als maandelijkse gastenblogster voor vrouwopeigenbenen. Maar sta ik wel op mijn eigen benen? Lees hier verder met mijn gastenblog van februari. 

Groetjes, Silvy 


 Lees hier mijn andere gastenblogs. 

woensdag 1 februari 2017

"Dat hou jij nooit vol!" Woorden die me raken...


Woorden gaan soms te snel over mensen hun lippen. Mensen denken niet na over wat ze zeggen, ze beseffen niet dat zinnen die ze uitspreken kunnen kwetsen. De woorden worden niet gevormd in hun verstand maar vloeien meteen uit hun mond. Zonder bij na te denken komen die dan aan bij de ontvanger. Die versteld staat. Zijn ware reactie misschien niet laat zien, maar verbergt achter een valse glimlach. Zo zijn er veel mensen die me met hun uitspraken raken in het diepst van mijn hart. Ze staan er niet bij stil, vertrekken terug. Zonder te weten dat in mijn hoofd alles op hol slaat.


“Dat hou jij nooit vol!” Riep er iemand naar me toe. Waarom kun je niet gewoon in mij geloven, en mij steunen in wat ik doe?