Geen brief aan ik als zestienjarige, ook geen brief naar mijn ik binnen tien jaar. Maar wel een liefdesbrief... Met een knipoog, te lezen met een brede glimlach. "Ik heb je bedrogen, heb spijt me! Kunnen we de samen de zware literatuur dragen? Laten we onze benen in de lucht gooien, en samen door de natuur rijden!"
Liefste fiets,
In de zomer ben je mijn beste vriend, dan kan ik echt
van je genieten. Je bent dan voor mij echt onmisbaar. Ik zal nooit de momenten
vergeten wanneer je me laat glijden naar beneden van de berg af, terwijl ik
dromerig mijn benen omhoog van de pedalen gooi… Dan kan ik zo genieten van jou
en onze vrijheid!