"Waar naartoe met deze wereld?" Oma Emotie

Een gedichtje van mijn mama, onze oma:

Is het oké in 2016 dat alles zo evolueert en alles zo snel gaat?
Of ben ik van de oude tijd, en kunnen al die veranderingen echt geen kwaad?

We horen de mensen zeggen: “De tijden zijn veranderd nu in 2016.”
“Ja.” antwoord ik dan, “Ze veranderen elke seconde elke minuut en elk uur.”
Maar ik als oma vind het echt niet leuk om dit te horen en te zien.
Wat moet ik nu doen? Zwijgen, aanvaarden of me verschuilen achter de muur?

Vroeger en nu, wat is er toch een groot verschil op alle gebied.
Van de was doen, tot een brief schrijven, en zelfs onze telefoon.
Sommige nieuwe dingen zijn beter en handiger, het is zoals je ’t zelf ziet.
Maar een paar van die veranderingen raak ik als oma toch niet echt gewoon.

Alles wat het leven makkelijker maakt dat is een groot pluspunt, niemand die daarom maalt.
Communicatie die verbeterd en uitgebreider wordt, daar is zeker mee te leven nietwaar.
Maar het zijn de waarden van het leven die veranderen, en dat is wat me niet bevalt.
Waar is het respect? De eerlijkheid? Waar zijn die menselijke waarden, zijn die niet meer haalbaar?

Ik hoor van jonge volwassenen heel aparte verhalen, ik lees zovéél nare dingen in de krant en op pc.
Ze leren niks meer aan hun kinderen, kijken niet wat de ware wereld nog te bieden heeft.
Maar ze hebben ook geen tijd. Haast je, rep je, allemaal snel. Zelfs geen tijd meer voor de wc.
Ik buig mijn hoofd en schaam me soms, is dit de wereld waarin iedereen nu leeft?

Iemand zei me: “Je moet ze van jongs af aan stimuleren in het leven.” Ho ja, dat is waar!
Maar maak er dan even tijd voor, laat je eigen ik niet voorgaan.
Ouders leren ze niet op t potje te gaan. Ze leren het wel in school, voilà das klaar!
Ik sidder als ik dit hoor, geen tijd voor dit en geen tijd voor dat. Is dit de nieuwe wereld zijn bestaan?

Zijn de kinderen wat groter dan is het nog een héél ander verhaal, dat ik hoor.
Ouders zeggen: “Ja maar ze luisteren niet. Ik herhaal alles wel 15 keer, echt waar.”
Maar wat heb je ze geleerd? Heb je tijd gemaakt of moesten ze het ook kennen uit school?
De nieuwe wereld van vandaag, de nieuwe opvoeding. Ik krab toch wel even door mijn haar.

Maar ik ben blij dat er ook uitzonderingen zijn: ik kijk dan naar mijn eigen ik en mijn kind.
Daar is liefde voor en door iedereen, daar staat eerlijkheid en respect bovenaan.
Daar wordt tijd gemaakt om te knutselen, te spelen, te leren en te fietsen in de wind.
En zo wil ik dat de wereld van vandaag voor altijd zou blijven verdergaan.

Een blije en fiere oma.

Ik als kind, en mijn mama.