maandag 31 oktober 2016
Een nieuw uitzicht...
Vele uren werk zijn erin gekropen, maar ik was vastbesloten om mijn blog overzichtelijker te maken. En mijn missie is geslaagd! Ik ben fier op mijn pagina's:
en
Kom de nieuwe indeling ontdekken! En laten jullie me weten wat jullie ervan vinden?
Liefs, MaMa TeiGetje Silvy
GEEK GIRL #3 Perfect Plaatje.
Vrolijk zwaaide ik even… Hoi, afmattend dik boek
met kleine lettertjes waar mijn ogen van treuren. Daag, prentenboek op
kleuterniveau vol met foto’s van baby diertjes.
Maar gisteren avond lag op mijn knieën het derde boek
van de tienerreeks: GEEK GIRL.
Ik heb net mijn laatste pagina toe geslagen, en
ik heb vlinders in mijn maag. “Glanzend en flikkerend in mijn binnenste. In
alle kleuren van de regenboog.” Ik geloof in de liefde, en ik weet dat dit boek
merendeels fantasie is van een mega goeie schrijfster. Maar ik heb echt het
gevoel dat ik zou willen schreeuwen dat dit boek me terug doen geloven heeft in de perfecte liefde!
“Ze zeggen dat een roman lezen de beste manier
is om iets magisch te beleven. Vergeet die hoge hoed en dat konijn: sla een boek
open en er komt een hele wereld op je af. En het maakt niet uit of het een
wereld vol draken is of tovenaars of weeskinderen uit de negentiende eeuw, je
bent meteen ergens anders en iemand anders.
Je wordt meegevoerd.
Met leerboeken is dat toch anders.” (…)
Holly Smale gooit in deze boekenreeks veel
verbazingwekkende feiten naar ons hoofd. Wist je dat New York 11.871 stoplichten heeft? En 31.170 draaihekjes? Soms lees je erover en vergeet je ze.
Andere doen je mond openvallen en slaag je op in een koffertje in je hoofd.
Maar buiten feitjes schrijft ze ook ware levenslessen die ze fantastisch in de
perfecte woorden kan laten uitvloeien.
“Omdat ik zestien ben en… ik wil zo graag
volwassen zijn.” Piept onze hoofdpersonage Harriet Manners stil naar haar
vader. Ik denk dat daarom deze tienerboeken me zo aanspreken, omdat ik op die
leeftijd ook volwassen wou zijn. We denken dat we op die enkele tienerjaren
volwassen worden, maar dat zijn tieners nog zeker niet. Laat ze maar leren met
vallen en opstaan, ze komen er wel. Na dat ze een aantal lesjes geleerd hebben
beseffen ze dat het leven met echte moeilijke problemen en keuzes maken pas nu
echt begint… Ik denk dat elke volwassene ook plezier zou hebben met deze
jeugdboeken. Niet alleen omdat er hopen humor in zit. Maar ook omdat Holly
Smalle er stiekem heel wat waarden en normen in verscholen heeft. En wij als
‘niet meer groen achter onze oren’ -volwassenen herkennen deze levenslessen
meteen.
Een van die lessen is dat je mag zijn wie je
bent. “Je bent allang iemand…” Je hoeft geen rol te spelen van een model of
iemand anders. Want je bent al iemand, je mag jezelf zijn. Je eigen persoon met
al jouw onregelmatigheden of zwaktes. Want jij bent sterk en uniek!
En nog maar eens leert onze Harriet Manners wie
haar trouwe vrienden zijn. Inclusief hond en stalker… Ze leert ook te zien dat
haar ouders klaar staan voor haar, ook al zijn ze haar verjaardag vergeten. Haar
ouders, vrienden en "haar Nick": ze zijn er met heel hun hart en hun warme
onvoorwaardelijke liefde.
Een trouwe lezer,
MaMa TeiGetje Silvy
zondag 30 oktober 2016
Halloween'16
Voor ons geen duistere Halloween tocht door het bos met griezelige spoken. Ik vind de kinderen nog wat te klein om tot stukken in de nacht rond te lopen in een donker bos. En ik denk als Roselinde serieus geschrokken is, dat ik ze niet meer in slaap krijg! Ze roept nu 's nachts al uit dat ze bang is als haar batterijen van haar lampje leeg zijn...
Maar als troost kregen ze vandaag een Lego uurtje met mama! Nadat we alle blokjes gevonden hadden in onze verzameling dozen per kleur, gingen we aan de slag. Ik had leuke inspiratie gevonden op Pinterest en zo trok ik onze kindjes mee in mijn dolle idee. Dit is ons resultaat! Wat vinden jullie ervan?
MaMa TeiGetje Silvy
zaterdag 29 oktober 2016
Brief van de juf.
Dit is wat onze oma me vandaag doorstuurde. Ik moest het écht lezen van haar...
Elke klas heeft een of meerdere kinderen met uitdagingen. Moeilijke
kinderen. Onhandelbaar worden ze ook weleens genoemd. Er wordt gepraat, er
wordt gespeculeerd en er worden vraagtekens geplaatst bij ‘die’ kinderen door
ouders. Natuurlijk zijn er altijd ‘gecompliceerde’ kinderen, maar vergeet de
rol van leraren en leraressen niet. Zij doen hun uiterste best om het beste in
‘zo’n’ kind naar boven te halen.
Dat blijk uit
deze algemene brief die afkomstig is van basisschoollerares Amy. We spotten
deze treffende brief op haar site Miss Night Mutters en we werden er stil van. Ieder kind
is anders en we willen allemaal dat onze kinderen goed terechtkomen. Daarom
moet je ‘m absoluut lezen.
Beste ouder,
Ik weet het. Je bent bezorgd. Elke dag komt jouw kind thuis met een
verhaal over ‘dat’ kind. ‘Dat’ kind dat altijd schopt, duwt, knijpt en krabt en
dat zelfs andere kinderen bijt. ‘Dat’ kind dat altijd mijn hand vasthoudt in de
gang. ‘Dat’ kind dat op een of andere manier anders is dan andere kinderen en
dat liever op een stoel zit, dan op de grond. Het kind dat weg werd gehaald bij
de blokken, omdat ‘ie niet begreep dat blokken niet bestaan om mee te gooien.
Het kind dat over het speeltuin hek klimt, terwijl ik zei dat het niet mocht.
‘Dat’ kind dat de melk van z’n klasgenoot omgooide in een opwelling van woede.
Expres. Terwijl ik toekeek. En wanneer ik ‘m vroeg om het op te ruimen,
gebruikte hij de hele keukenrol. Expres. Terwijl ik toekeek. Ook gebruikte ze
het F-woord tijdens gym.
Je bent bezorgd dat ‘dat’ kind jouw eigen kind van zijn werk afhoudt.
Je bent bezorgd over het feit dat hij de boel aan het verstoren is en dat jouw
kind daarom niet genoeg aandacht krijgt. Je bent bezorgd dat ze op een dag echt
iemand pijn gaat doen. Je bent bezorgd over het feit dat die ‘iemand’ jouw kind
is. Je bent bezorgd dat jouw kind straks ook agressie gebruikt als ‘ie iets
wil. Je maakt je zorgen dat je kind een leerachterstand creëert, omdat ik niet
doorheb dat ‘ie z’n pen verkeerd vasthoudt. Ik weet het.
Jouw kind, dit jaar, in deze klas, op deze leeftijd is niet ‘dat’ kind.
Jouw kind is niet perfect, maar ze doet wat er gevraagd wordt. Hij deelt graag
zijn speelgoed. Zij gooit niet met stoelen. Hij steekt gewoon z’n hand op als
‘ie iets wil vragen. Ze werkt wanneer er gewerkt moet worden en speelt wanneer
er gespeeld moet worden. Hij kan rustig naar het toilet gaan en terugkomen
zonder capriolen. Zij denkt dat het S-woord ‘super’ betekent en het K-woord
‘kansloos’. Ik weet het.
Ik weet het, ik ben ook bezorgd. Weet je wat het is, ik maak me continu
zorgen. Ik ben bezorgd om ALLE kinderen. Ik maak me zorgen om zijn pen greep, om
haar uitspraak, om het feit dat ‘ie verlegen is en om die ene lunchtrommel die
constant leeg is. Ik denk aan Gavin’s jas die nu echt niet warm genoeg is en
aan Talitha’s vader die schreeuwt om het feit dat ze de letter ‘b’ als een ‘d’
heeft geschreven. Vooral in de auto op weg naar huis denk ik aan deze momenten.
Maar goed, ik weet het, je wil graag met me praten over ‘dat’ kind. Ik
wil ook over ‘dat’ kind praten, echt, maar er zijn zoveel dingen die ik niet
kan zeggen. Ik kan bijvoorbeeld niet vertellen dat ze is geadopteerd met 18
maanden uit een weeshuis. Ik kan niet praten over het feit dat ‘ie op
voedsel allergieën wordt getest en dat ‘ie daarom continu honger heeft, omdat
‘ie bijna niets mag eten. Ik kan ook niets zeggen over dat zijn ouders in een
vechtscheiding zitten en dat ze op dit moment bij haar oma woont. Daarbij mag
ik ook niets vertellen over haar oma. Die drinkt namelijk. Ik mag je niets
vertellen over zijn astma-medicijnen waar hij akelig en geïrriteerd door raakt.
Ik mag niets zeggen over het feit dat haar moeder er alleen voor staat
en dat haar dochter dus altijd te vroeg wordt gebracht en te laat wordt opgehaald.
En dat van school naar huis rijden, zo’n 40 minuten duurt. En dat haar dochter
daarom een tekort aan slaap heeft. Ook kan ik niet praten over het huiselijk
geweld dat zich thuis afspeelt. Het is oké, zei je. Je begrijpt dat ik geen
persoonlijke informatie mag delen. Je wil alleen maar weten wat ik aan het
gedrag van ‘dat’ kind doe. Ik zou het je graag willen vertellen, maar dat kan
ik niet.
Ik kan je niet vertellen over het feit dat ze hulp krijgt bij het
spreken en dat een opdracht uitwees dat ze een spraakachterstand heeft. De
therapeut heeft het idee dat haar agressie voortkomt uit het feit dat ze
gefrustreerd is omdat ze zich niet goed kan uiten. Ik kan je ook niet vertellen
dat ik ELKE week met zijn ouders afspreek en dat sowieso een van de ouders
altijd huilt tijdens deze besprekingen. Ik praat ook niet over het feit dat
‘dat’ kind en ik een geheim handsignaal hebben, dat wordt ingezet als ze zich
even terug wil trekken. Ik mag je ook niets zeggen over het feit dat ‘ie
opgekruld op m’n schoot wil liggen, want ‘ik word rustig van uw hartslag, juf’.
Ik kan niets vertellen over haar agressieve buien die ik nauwlettend in de
gaten hou en het feit dat ze van 5 uitbarstingen per dag naar 5 per week is
gegaan. Ook kan ik niets zeggen over het secretariaat dat achter me staat en
helpt wanneer ‘dat’ kind toe is aan verandering en steun.
Ik kan niets kwijt over toen ik opstond tijdens een vergadering, met
tranen in m’n ogen, en mijn collega’s smeekte of ze ook aandacht aan haar
willen besteden en aardig tegen haar willen doen, zelfs wanneer ze gefrustreerd
zijn over het feit dat ze wéér iemand geslagen heeft. Onder de neus van een
meester. Het is gewoon zo dat er zoveel dingen zijn die ik niet kan vertellen
over ‘dat’ kind. Ik kan niet eens de goede dingen aan je kwijt. Ik kan niets
vertellen over dat het zijn taak is om de planten water te geven en dat ‘ie in
huilen uitbarstte toen een van de planten doodging. Ik kan je niets zeggen over
dat ze elke ochtend haar baby zusje een kus geeft en dan fluistert ‘Jij bent
mijn zonneschijn’, waarna haar moeder de buggy verder duwt. Ik kan je niets
vertellen over het feit dat hij meer van onweer weet dan de meeste
meteorologen.
Ik kan niets zeggen over dat ze altijd wil helpen met het punten
slijpen. Ook zeg ik niets over dat ze een hand door het haar van haar beste
vriendin haalt in de pauze. Ik kan niets kwijt over zijn klasgenoot die huilt
en dat hij dan komt aangesneld met zijn lievelingsknuffel.
Weet je wat het is
lieve ouders, ik kan alleen dingen tegen je zeggen over jullie kind. Dus wat ik
je wel kan zeggen, is dit: als jouw kind ooit ‘dat’ kind wordt, beloof ik dat
ik deze privé-informatie nooit deel met andere ouders. Ik zal op regelmatige
basis met je blijven praten, duidelijk en vriendelijk. Ik zorg dat er tissues
klaarstaan en dat, als je het toelaat, ik je hand pak als het nodig is.
Ik zal me hardmaken voor de beste hulp en begeleiding en ik zal
samenwerken met de juiste aangewezen professionele mensen. Ik zal ervoor zorgen
dat je kind extra liefde krijgt, wanneer hij of zij dat nodig blijkt te hebben.
Ik zal namens jouw kind spreken hier op school. Ik zal steeds, wat er ook
gebeurt, zoeken naar de goeie, leuke en speciale eigenschappen die jouw kind
bezit. Ik zal hem en jou eraan herinneren dat ‘ie inderdaad speciaal is, steeds
weer. En wanneer een andere ouder naar me toekomt met vraagtekens over jouw
kind, dan zal ik dit hele verhaal herhalen. Steeds weer.
Met hele
vriendelijke groet,
De lerares
De lerares
Bovenkant formulier
Onderkant formulier
vrijdag 28 oktober 2016
creations of Leijton
Vandaag een bijzonder
Nederlands bedrijf in de kijker: creations of Leijton. Een bruidsmode -
fabrikant die zo uniek is omdat zowel hun design als productie plaats vindt in
Nederland.
Jarenlange
ervaring en aanpasbare japons maken dat dit prachtige creaties opleverd. Ik ben
een grote fan!
Als bruid stond ikzelf te pronken in een aquapastel
blauwe jurk (van een andere winkel), met glinsterende siersteentjes en een zachtvallende stof voor
korter dan achter. Maar mijn eerste droom was een stijlvol stuk uit een collectie van creations of Leijten - Be The Light!
Nee, ik schrijf deze blog niet om er iets op te
verdienen. En ja, het is natuurlijk gratis reclame voor hun bedrijf. Maar dat
doe ik met veel plezier! Ik heb geen fashion blog, en ik doe ook voorlopig niet
aan Give Away win acties. Maar ik schrijf deze blog gewoon omdat ik hun
collectie’s zo mooi vind, en dat mag toch? Ik heb contact opgenomen met hun, en
ze zijn op de hoogte van deze blog. Ze zijn zeer enthousiast over mijn artikel!
Hier laat ik jullie drie foto collage’s zien die ik
zelf gemaakt heb. Zo krijgen jullie een goed idee van welke creaties ze zoal
hebben… Trouwen in het wit? Ook hun andere kleuren vind ik geweldig!
Je
vind hun in verschillende verkooppunten, en hier staan ze online:
Ook
eens een dikke pluim voor de modellen en de fotograaf,
want
het zijn één voor één echt prachtige foto’s op de site!
MaMa TeiGetje Silvy
donderdag 27 oktober 2016
dinsdag 25 oktober 2016
Mama & Papa in de kijker...
’s Morgens als ik de
kinderen naar school doe is dat altijd samen te voet, het is maar een tien
minuutjes stappen maar het is echt een mama momentje voor onze kindjes. Ze
babbelen dan honderduit over alles wat hun bezighoudt en over alles wat leeft
in hun rijke fantasie…
Als ik terug alleen naar
huis stap ben ik meestal diep in gedachten verzonken en merk ik amper op wat er
rondom mij gebeurt. Maar vandaag is anders, want ik had een “in de kijker”
momentje!
Ik zag een mama en een
papa met hun kleutertje op een loopfietsje richting school stappen. De kleuter
had echt plezier op zijn loopfiets, hij zag er heel fier uit. Het leek wel de
eerste keer, want hij had wat moeite om recht vooruit te geraken. Waar de mama
haar enorm aan ergerde, dat merkte ik op aan haar zure gezicht. “Ga eens wat
sneller!” Riep ze gefrustreerd uit. Ook papa was zijn geduld aan het verliezen.
Zo was de kleuter zijn goede humeur meteen over en liepen de tranen over zijn
wangen. Wat een leerzaam en mooi moment moest worden viel in stukken uit elkaar…
Want papa riep er nog eens bij: “Anders moet je morgen vroeger opstaan!” Ik kon
een glimlach niet onderdrukken want mijn allereerste gedachte in mijn hoofd
was: “Nee papa, JIJ zal morgen vroeger moeten opstaan!”
Laten we nu eens ’s
morgens onze wekker een kwartiertje vroeger zetten? Zodat we rustig de tijd
hebben om onze kinderen iets bij te leren en geduldig met hun om te gaan… Mijn
wekker staat alvast klaar, de jouwe ook?
MaMa TeiGetje Silvy
vrijdag 21 oktober 2016
Beroepsgeheim
Het “beroepsgeheim” is een zelfstandig
naamwoord,
en daarvoor heb ik getekend met mijn akkoord.
“Plicht te zwijgen over zaken die je door je
werk te weten bent gekomen”,
dat heb ik via het woordenboek vernomen.
“A doctor is bound by the law of
confidentiality”,
het is ook zeer belangrijk ik mijn zorgfunctie.
Het staat er: het is the professional secret,
en duidelijk vermeld in de wet.
Maar genoeg opgesomd uit de dictionaire,
want het is meer dan wat vocabulaire.
Elke dag krijg ik ermee te maken,
het kan (onbewust) heel veel mensen raken.
Soms wil ik iemand heel veel vertellen,
maar daar begint het schoentje al te knellen.
Zie wat je zegt, slik je woorden op tijd in,
ook al is het met tegenzin.
Respecteer iemand zijn privacy,
toon zeker ook wat sympathie.
Dus als ik je tegenkom voor een doktersafspraak,
dan is dat alleen jouw zaak.
Heb ik iets gehoord dat om jou gaat,
dan start ik geen gekletspraat.
Staat er belangrijk nieuws in jouw dossier,
dan blijft dat tussen de dokter, jou en het
papier.
Dus bij deze voor iedereen een herinnering:
“beroepsgeheim” dat is een zeer belangrijk
ding!
MaMa TeiGetje Silvy
dinsdag 18 oktober 2016
maandag 17 oktober 2016
Abby
Omdat ze ergens anders niet meer welkom was... Zocht deze jonge lieverd een nieuwe thuis. Omdat mijn hartje breekt in zo'n nare situatie, was mijn beslissing snel gemaakt: laat ze maar bij ons komen! En zo is het heel snel gebeurt dat we een nieuw familielid hebben: Abby
Wat een schatje is ze! Gisteren, de eerste dag verstopte ze zich nog onder de kast. Bang luisterde ze naar alle nieuwe geluiden en moest ze toch even wennen aan de drukte van onze kinderen. Maar 's avonds als alle rust teruggekeerd was en we naar tv aan het kijken waren, toen kwam ze al piepen. En in no time zat ze al op onze schoot te spinnen. Ik ben helemaal verliefd!
Ze gaat proper naar de wc in haar bak, en ze is super lief tegen de kinderen die dol zijn op haar.
Als ik ze vandaag genietend zie liggen op haar dekentje aan de venster, dan denk ik dat ze beseft dat ze is gered van een eenzaam achterlaten. Lieve Abby, hier heb je je warme liefdevolle thuis gevonden!
MaMa TeiGetje Silvy
zondag 16 oktober 2016
Winter je komt eraan!
Dit was mijn decoratie voor een beetje meer kleur
te brengen aan de zomer die gelukkig wat langer bleef duren...
En deze is onze nieuwe sfeer voor de koude avonden...
zaterdag 15 oktober 2016
Blogfeestje
#blogfeestje
TIJD OM EEN FEESTJE TE BOUWEN!
Klik hierboven op de foto
voor meer informatie over het feestje bij:
MEISJE EIGENWIJSJE
zaterdag 8 oktober 2016
Natuur in puntjes...
Mijn mama stuurde me vandaag iets heel bijzonder: een tekening van in mijn jongere jaren. Ik zat toen in het 4de leerjaar. Vervlogen memories die ik me niet meer herinner, maar mijn mama weet het nog helder. Het was een opdracht van de meester: maak een natuurtekening van alleen puntjes. Als ik deze terug zie herken ik ze wel, en ik denk dat ik er veel aandacht aan besteed heb. Zeker als je al die verschillende kleuren puntjes bekijkt! Zalig! Ik weet nog hoe ontspannen het vroeger voor me was om te tekenen. Als ik deze terug zie krijg ik weer zin om een hele doos stiftjes boven te halen, en me weer volledig te laten gaan… Bedankt oma, voor deze ontdekking op jouw zolder! Ik heb er indertijd een 10/10 voor gekregen van de meester. Misschien dat ik morgen er mijn eigen kindjes mee kan gaan inspireren?
MaMa TeiGetje Silvy
Klik voor een GROTER formaat...
vrijdag 7 oktober 2016
woensdag 5 oktober 2016
Terugblik op onze trouw.
Als ik terugblik op onze voorbereidingen kan ik
er nu wel om lachen. We geraakten met onze voorbereidingen echt in de knoop op
de laatste momenten. Om vele dingen hebben we ons druk gemaakt, voor alles
hadden we al een plan B op reserve... Andere mensen zeiden me vaak: “Het komt
wel allemaal in orde!” Daar de moment zelf wou ik dat amper geloven, wat een
stresskip was ik… Jullie weten niet wat we allemaal nog moeten plannen, dacht
ik toen. Maar ik mocht mijn man geloven, alles kwam in orde en alles was
perfect!
Als de foto’s bekijk… Dan bedenk ik: Waarom heb
ik me toch zo druk gemaakt om details? Zo heb ik uren op het internet
doorgebracht naar het juiste setje juwelen dat perfect bij mijn trouwkleed zou
passen… Een aquapastel kleurig trouwkleed dat trouwens nog geen honderd euro
gekost heeft! Winkels heb ik afgelopen om de ideale schoenen te vinden… Om ze
dan te kopen in de solden, in een klein winkeltje uit mijn jeugd dat nog altijd
open is. (Waar ik mijn Buffalo’ s en skater schoenen kocht als tiener!) Als tip
aan toekomstige bruidjes wil ik deze tip geven: maar je niet druk om details.
Oké, kameraden en familieleden zullen je wel keuren op wat je aanhebt. Maar
wedden dat niemand erom kraaide dat ik een hele avond op mijn glitter
teenslippers heb rondgedanst?
Zo ben ik blij dat ik in de voorbereidingen de
belangrijkste dingen niet uit het oog verloren ben. Zoals het feest persoonlijk
maken. Ik had de kinderen cd’s laten versieren met glitters en diamantjes, zo
hebben ze ook hun bijdrage geleverd aan de versiering. De vele blinkende cd’s
die in het licht schitterden vielen de gasten meteen op, en onze kindjes waren
daar heel fier op.
Ook de tijd die ik in de fotokaders heb gestoken
was niet nutteloos. Ik ben stiekem met Ronan naar een groot natuurpark geweest,
om supermooie foto’s te nemen van elkaar voor Jurgen. En ik heb stiekem een
vriendin van me t shirts met lieve teksten laten maken voor de kindjes. Waar we
ook stiekem een hele resem foto’s van maakten als papa eens niet thuis was. De
mooiste foto’s verzamelde ik in een vijftal grote poster kaders met bijpassende
teksten, die de gasten konden bewonderen. Samen met de andere zelfgemaakte
versieringen maakten die de versiering extra gezellig en compleet.
Als een extra cadeautje aan Jurgen liet ik
zonder dat hij het op voorhand wist, een jeugdvriend van hem langskomen met
twee boa slangen… Die slangen waren al een surprise op zich die veel verbaasde
ogen liet opengaan. Maar het weerzien met de oude vriend was zeker ook een
hoogtepunt van de avond.
Mijn boodschap: geniet van de liefde! Van de
kleine persoonlijke dingen, die zijn het belangrijkste!
(Geniet ook van taart! Chocolade taart als caloriebom is ideaal!)
want Trouwen = een dag voor jullie als koppel,
Niet een dag om te voldoen aan anderen hun
wensen.
Liefs, TeiGetje Silvy
niet alleen een MaMa, maar ook Vrouw!
dinsdag 4 oktober 2016
Tijdloos gedicht
Gisteren kreeg ik een mail van mijn mama, met weer iets passend voor "Oma Emotie".
Een gedicht dat ze gevonden heeft in haar gedichtenbundel, geschreven enkele maanden voor ze 20 jaar werd. Ze stuurde het toen op naar de 'Panorama'. Dat was toen een weekblad zoals je nu de 'Humo' of 'De Joepie' hebt. Ze won er toen een zogenaamde "Gouden pen" mee. Nee, natuurlijk geen echt goud, gewoon een blinkende pen met een ingebouwd digitaal klokje. Ze verteld me in haar mail dat dit 36 jaar geleden in 1980 iets heel nieuws was zo'n digitaal klokje. Die vulpen heeft ze nu spijtig genoeg niet meer, maar haar gedicht staat nog wel in haar gedichtenbundel. Die tot nu nog altijd veilig bewaard heeft. Mijn mama vind het raar dat wat ze schreef 36 jaar geleden is... Omdat het nu nog steeds héél reëel is...
"Is er dan niets verandert?" Vraagt ze zich af...
MaMa TeiGetje Silvy
Lees mee:
Rijkdom en armoede.
Is het niet erg hoe alles ongelijk is verdeeld op aarde,
kijk naar ons en dan naar de anderen; zie je het verschil?
Waar wij niets om geven heeft voor hen zovéél waarde;
Dat zoiets bestaat dat is toch niet Gods wil.
kijk naar ons en dan naar de anderen; zie je het verschil?
Waar wij niets om geven heeft voor hen zovéél waarde;
Dat zoiets bestaat dat is toch niet Gods wil.
Terwijl wij hier lekker zitten te eten en van alles te smullen;
we hebben van alles genoeg, soms zelfs tevéél;
zit ergens ver weg een meisje met donkere krullen
te bedelen om toch een beetje van het deel.
we hebben van alles genoeg, soms zelfs tevéél;
zit ergens ver weg een meisje met donkere krullen
te bedelen om toch een beetje van het deel.
Waarom gooien ze de tomaten zomaar in zee,
en waarom laten ze de bloemkolen rotten?
Denken ze dan niet aan die mensen? Oh nee,
en waarom laten ze de bloemkolen rotten?
Denken ze dan niet aan die mensen? Oh nee,
ze kopen liever vliegtuigen en maken robotten.
Misschien zal op een dag ooit iemand zeggen: "Nu is het gedaan!
Laat ons die mensen helpen en alles gelijk verdelen.
Met jullie robotten en al de rest... Loop naar de maan!
Begrijp dan toch wij hebben hier genoeg om te delen."
Laat ons die mensen helpen en alles gelijk verdelen.
Met jullie robotten en al de rest... Loop naar de maan!
Begrijp dan toch wij hebben hier genoeg om te delen."
Laat ons hopen dat er ooit zo iemand komt, en dan zullen
er geen honger en armoede meer bestaan.
Maar tot dan zal steeds iemand met donkere krullen
al bevend om wat eten te bedelen staan.
er geen honger en armoede meer bestaan.
Maar tot dan zal steeds iemand met donkere krullen
al bevend om wat eten te bedelen staan.
geschreven 23 januari 1980 door mijn mama.
Werelddierendag Gedicht
Vandaag is het 4 oktober 2016,
en we vieren: Werelddierendag!
Maar voor mij is vandaag anders,
ik vier hem niet met een lach.
Op Twitter of Facebook,
zie je andere mensen vrolijke foto’s delen.
Nee, vandaag doe ik er niet aan mee,
dat kan me even niet meer schelen.
Ik roep niet uit:
heb je al mijn huisdieren gezien?
Als ik moet gaan tellen,
ik heb er een paar meer dan tien…
Vandaag is Werelddierendag,
maar denkt er iemand aan de dieren die er niet
meer zijn?
Die gestorven zijn aan ouderdom,
of aan ongeneeslijke pijn.
Ik verloor mijn dierbare Chiwawa,
aan een auto-ongeluk.
Mijn grootste liefde,
viel in duizenden brokken stuk.
Andere huisdieren doorheen de tijd,
de kinderen hun beste vrienden.
Kregen soms hun laatste prikje,
dat ze zeker niet verdienden.
We geven hier opvang aan dierindekou,
ook al zijn ze hier maar voor even.
Ze zitten in ons hart,
voor onze hele leven!
Als ik kijk naar de vele foto’s op de laptop,
of ik zie de kader op de kast staan…
Dan schiet ik niet in een lach,
maar rolt er van mijn wang een traan.
Dus denk eens speciaal aan hun vandaag,
want ook zij verdienen een herdenking!
Ze zijn ver weg in de hemel,
maar leven verder in onze herinnering!
Uit liefde,
MaMa TeiGetje Silvy
zaterdag 1 oktober 2016
Nooit weggeweest.
We verloren elkaar op een onbewoond eiland.
Weet je nog?
Met herinneringen als korrels op het strand...
Maar we vonden elkaar terug,
alsof nooit weggeweest.
Ik geloof dat ik weer kan bouwen op jouw sterke rug.
Ik heb je gemist, reken maar!
En onthou:
ik sta altijd voor jou klaar!
Liefs,
Silvy
Abonneren op:
Posts (Atom)