vrijdag 23 september 2016

Stoefen en pronken.


In mijn omgeving zijn er veel ouders met kinderen van dezelfde leeftijd als onze kinderen. Daarom wordt er ook zoveel vergeleken onder elkaar. Bij hun is het misschien een automatisme. Denken ze er niet meer bij na. Maar moet het nu echt zo vaak gebeuren? Ik ben het vaak zó beu...

Het begint al van bij de zwangerschap. Foto’s van bolle buiken worden al op fb gegooid. Het liefst opvolgend van elke maand met mooi de datum en de evolutie erbij. Later heb je een groeimeter tegen de muur met streepjes. Wel de vergelijking is hier maar klein…
Dan volgen de uitspraken: "Heb jij kwaaltjes? Waar had jij last van of pijn? Hoe ben jij bevallen? Oh, jij mét epidurale? Ik zonder! En ik zoveel uur in de kliniek, en na zoveel dagen was ik al naar huis."
Eigenlijk wel straf, daar babbelen we allemaal over. Maar over gevoelens wordt amper gesproken met elkaar. Depressie of tepels die pijn doen, zulke onderwerpen zullen amper besproken worden. Tenzij het tegen je beste vriendin is. Dan nog zal je niet toegeven dat je niet meer kan omdat je tientallen slapeloze nachten achter de rug hebt. Of dat je het hele huis lopen kuisen hebt omdat je nestdrang hebt. Om maar te zwijgen over dat piekeren dat alles op tijd wel in orde komt.

Mama’s stop met vergelijken tegen elkaar! Elk gezin is anders! Alle ouders gaan er anders mee om, situaties zijn altijd anders. Na mijn drie zwangerschappen, geloof me: elke zwangerschap, elk moment en elke bevalling zijn in alle opzichten anders! Dus stop met vergelijken en stop met dat opscheppen tegen op elkaar.



Dan worden de kinderen groot:
"De mijne kan al kruipen. Hier zijn de eerste stapjes gezet. Mijn dochter mag al naar school. Kijk, ze kan al fietsen! Dit zijn haar cadeaus voor haar verjaardag! Volgende week een spetterend verjaardagsfeestje. Wat zijn we fier, hij kan zijn naam al schrijven. Eerste leerjaar, we leren lezen. De eerste melktand is eruit! Joepie, we kunnen zwemmen." En zo gaat dat lijstje maar door en door… Altijd dat vergelijken en stoefen. Precies we doen een wedstrijd om het eerste dit en om het eerste dat. Wat ben ik dat zo moe. 
En dan de statussen op fb erbij, of foto’s die iedereen moet gezien hebben. Vroeger ging ons bomma nog eens rond met een oude fotoalbum, dat was tenminste nog gezellig! Of vertelden onze ouders nog eens wat bij de bakker! Dat ouders onder elkaar stoefen op hun kinderen aan de schoolpoort, dat feit is in de tijd wel niet veranderd… Wat doet de tijd toch met ons? Wat doet het internet met ons? Gaan onze kinderen als ze volwassen zijn hun héle leven in detail op het net kunnen lezen? Ik vrees ervoor… 


MaMa TeiGetje Silvy 

Ik zet nu één foto online. (Geen 14 foto's op fb...) Een oud kiekje van ons Roselinde toen ze net leerde stappen...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Deel je gedachten over deze blog , jouw mening is altijd welkom!