vrijdag 25 maart 2016

Maleficent



Je kent dat wel; niets deftigs op tv en dan begin je te 'bladeren' tussen het aanbod films... Gisterenavond heb ik een film gekozen, en na het zien van het einde met de aftiteling had ik een sterk gevoel dat weer geloofde in sprookjes en magie... Elfjes, bosfeeën, en andere mythische wezens in een magisch koninkrijk. De sexy Angelina Jolie als Malafide, samen met Elle Fanning als Prinses Aurora en Sam Riley als Diaval maken de Cast écht af! Ook de mega schattige rol van Vivienne Marcheline Jolie-Pitt is hartverwarmend. 

Maleficent is een Amerikaanse avonturen-fantasyfilm uit 2014. Geregisseerd door Robert Stromberg. Het is een unieke remake van de Disneyfilm Doornroosje, maar de film is véél meer... Bekijk het verhaal door de ogen van Malafide zelf en laat je verassen door onverwachte gebeurtenissen.

MaMa TeiGetje Silvy




donderdag 24 maart 2016

Libra Clava Tres




Deze morgen zat ik samen met onze boekenclub: 'Libra Clava Tres' aan de ontbijttafel. 
Grote chocolade eitjes, kleine gekleurde paaseitjes en gekookte eitjes vulden als extraatje de maaltijd aan. ;-) Oh, en bedankt voor de paasbloemetjes! 
We hadden afgesproken niet te veel over Brussel te praten, maar als je net een boek gelezen hebt zoals: 'Ik ben Pelgrim' van Terry Hayes, is het onderwerp toch niet veraf..
Dit boek is een hele dikke bundel, maar we waren het er allemaal over eens dat het geen enkel hoofdstuk had kunnen missen. Het is alsof verschillende losse puzzelstukjes, één gehele puzzel als één verhaal gaan vormen. Een echte aanrader! 


Dit is onze volgende boek: 'Twee stapjes op het strand' van Anne-Dauphine Julliand.





En omdat het toch een dun boek is, nemen we er nog een tweede bij:

'Ze noemden me duivelskind' van Michaela DePrince & Elaine DePrince.



Samenvatting:
Michaela DePrince werd in 1995 geboren in het door een bloedige burgeroorlog geteisterde Sierra Leone. Als haar vader door rebellen wordt vermoord en haar moeder aan ondervoeding sterft, wordt Michaela in een weeshuis geplaatst. Daar noemen ze haar duivelskind door de witte vlekken op haar huid. Ze wordt verwaarloosd en mishandeld, totdat een Amerikaans echtpaar haar op vierjarige leeftijd adopteert. Michaela blijkt maar één wens te hebben: ballerina worden. Haar adoptieouders stimuleren haar liefde voor ballet en laten haar les nemen. Michaela blijkt een natuurtalent en vecht zich in de harde en door vooroordelen gekenmerkte wereld van ballet een weg naar de top. Ze noemden me duivelskind vertelt op indrukwekkende wijze hoe Michaela DePrince uitgroeit van oorlogswees tot beroemd ballerina.


Afbeeldingsresultaat voor ze noemden me duivelskind


Twee emotionele boeken... Maar ik kijk er naar uit om ze samen te bespreken!

MaMa TeiGetje Silvy 

woensdag 23 maart 2016

maandag 21 maart 2016

Een Heldin



Vandaag stond ik echt te kijken… Een groot respect moment voor een speciaal persoon die ik zelfs helemaal niet kende.

Ik zat 's morgens op de bus met nog een heleboel andere reizigers. Een hoop kletsende bejaarde vrouwtjes, een slapende sminkdoos met een gigantische muziekdoppen op haar oren, een smsende tiener, een nerveuze vrouw prutsend aan haar handtas, … 
Maar allemaal keken ze op toen we stopten aan die éne halte! Iedereen was plots alert en gesprekken werden gestaakt. Wat we zagen lokte veel oh en ah's uit… Want daar stonden 14 kleutertjes elk in een oranje fluovestje, met één juf. Een jonge begeleidster, één juf met 14 kindjes… Maar alle voordelen of kritiek schoten al snel naar de achtergrond van je geheugen toen ze naar de achterkant van de bus stapten. Want die kinderen waren een en al luisterend oor naar hun heldin. “ Lars stap maar naar achteraan, Mathias stap maar verder, zet je daar neer, Louise hou je vast… Aan de takken van de boven!” Zong ze met een vrolijke stem. 
Ze leek niets te commanderen, maar ze had een zachte stem waar je rustig van werd. Alle kindjes hadden een zitplaats op een stoel bemachtigd en je hoorde haar zeggen: “Lucas, op wat zitten we op de bank?” Stilte… “Op je? … Kont! Ohhhh zeg!” Wat een vrolijkheid.

“Kijk eens naar die ramen en die sticker? Ja, dat is de nooduitgang!” Hoorde je ze hun uitleggen. "Zoals een hamer..." 
“Wie graag schone zit, houd het proper tijdens de rit.” Las ze voor. “Je hebt een ritje op de boot en een autorit. En nu maken we een rit op? De bus...”

De kinderen waren niet lawaaierig zoals je zou verwachten, je had er geen last van. Ze luisterden naar elk woord van hun heldin. Ze straalde rust uit. Spijtig dat ik moest afstappen en hun verdere reis niet kon bewonderen.

Respect! Je moet het maar aandurven een een uitstap te maken met zo een boel kindjes! 


MaMa TeiGetje Silvy


woensdag 16 maart 2016

OuderContact


Onder de wachtende ouders aan de schoolpoort komt het onderwerp vaak boven, en op fb gaan 'trots' - statussen rond... Het is weer tijd voor oudercontact! Met welk gevoel gaan jullie na de schooluren luisteren naar de leerkracht? Is het een nerveus en stres gevoel? Of trek je je niets aan van hun mening? Luister je naar hun raad? Of ben je er helemaal gerust in? Wat denk je als je op die stoel moet gaan zitten? 

Ik stapte alleen naar school, zonder zoon en dochter aan de hand. Geen huppelende kinderen op het voetpad of auto's op de baan die je snel voorbijrijden... Ik stap de grote poort door. Het is muisstil op school... Geen roepende stemmen of lachende gezichtjes. Geen boekentassen. Als je stiekem de klassen binnen kijkt zie je enkel leerkrachten en ouders. De sfeer is helemaal anders op zo een lege speelplaats.

Ik zag een mama buitenkomen. Ze veegde met haar hand symbolisch over haar voorhoofd en zuchtte luid. Nieuwsgierig vroeg ik hoe het gegaan was. Ze gaf een negatief antwoord, nooit goed bij onze zoon, zei ze teleurgesteld. Ik dacht meteen: die ervaringen komen niet op fb te staan hoor onder de status: 'trots'... 

Ik moet wel toegeven dat ik lichtjes ongerust was, je wil toch dat je kinderen goeie resultaten halen en zich goed gedragen op school. Maar ik zag de juf van men zoon aan haar bureau zitten en ik had meteen een goed gevoel toen ze haar glimlach liet zien. Want ik heb het grootste geluk een lieve zorgzame juf te hebben. 
Hij doet enthousiast zijn best, zijn punten zijn zeer goed. En voor mij het belangrijkste: hij komt graag naar school, hij voelt zich hier goed. Ze ronde ons gesprek af met: " Ik heb eigenlijk niets negatief op hem aan te merken! " En dan stap je natuurlijk fier de klas buiten met een brede glimlach! 

Hopelijk was jullie oudercontact ook zo positief! Want school, en dat domme papiertje op het einde van de reis is zo belangrijk... En dan ben ik blij dat mijn zoontje 's morgens met plezier zijn boekentas over zijn schouders gooit en enthousiast naar school stapt! 

MaMa TeiGetje Silvy 

zondag 13 maart 2016

Trouwen


Afbeeldingsresultaat voor trouwen

Knippen, plakken, iets origineel uit mijn mouw schudden of weer eens een inspiratie moment. Gekke ideeën in mijn hoofd die eruit moeten. Iedereen die mijn blogje volgt zal me nu wel al wat beter kennen. Nu kwam ik vandaag op mijn blog, en wat is eigenlijk het eerste wat je leest? “Wij gaan trouwen!” Maar nu moet ik zelf opmerken dat er weinig word geschreven over onze trouw. Dus bij deze wil ik jullie wat meer vertellen over onze voorbereidingen…


Geloof het of niet maar ik ben zelf nog nooit naar een trouw geweest! Dus veel ervaring heb ik niet. Zelfs een vrijgezellenavond is mij vreemd. Een uitdaging voor wie het gaat plannen voor mij… ;-p Ik heb al uren en uren versleten op internet zoekend naar tips en zoveel meer. Typ maar eens in bij zoeken: 'trouwen' , en je bent wel even zoet. Want meteen flitst er van alles voor je ogen, zelf dingen waar je niet zou aan denken.  

Afbeeldingsresultaat voor trouwen

Ook een grote informatiebron zijn mijn familie en vrienden. Vooral ook collega's op het werk geven me veel inspiratie. Trouwen is niet altijd het hoofdonderwerp maar iedereen babbelt graag over liefde en relaties, en alles wat daarbij komt… Zo begin ik na te denken wat trouwen betekend. Ik hoor veel negatieve verhalen. Maar pik ook positieve energie op. En die blijft natuurlijk in mijn hoofd hangen, want ik geloof echt in mijn toekomstige man!

Wat kan ik jullie vertellen zonder dat ik mijn belangrijkste details vrijgeef? Ik kan al bekennen dat ik niet in het wit ga trouwen. Een persoonlijke keuze, ik kan mezelf niet voorstellen in een witte jurk. Als kind heb ik eigenlijk nooit gefantaseerd over een perfect trouwfeest. Als tiener dacht ik niet meteen de prins op het witte paard tegen te komen. Wel had ik de grootste droom om te trouwen op het gras aan een grote vijver. Met rond huppelde kinderen en in de lucht een groots vuur werk!
Kletteren zal het doen :-) en die energie rijke kindjes heb ik ook al.

De zoektocht naar het ideale trouwkleed was een hele zoektocht. Vooral omdat veel mensen natuurlijk in het wit willen trouwen. Had ik al gezegd dat ik niet graag binnen de lijntjes kleur? :-) Eerst had ik mega veel interesse in creations of leijten. Een voor een prachtige outfits. Maar ik was vooral op zoek naar iets waar ik me goed zou in voelen, iets comfortabel. Een broekpak was mijn eerste keuze… Toen ik het prijskaartje in mijn mailbox kon lezen, besefte ik dat het geen goedkope creaties zijn. Dit kan mijn portemonnee niet aan. En ik wil ook niet te diep in mijn handtas met geld gaan graven. Want zo een trouwkleed doe je misschien maar één keer aan! Zo ging ik verder op zoek, en zo werd mijn niet-witte-trouwkleed het éérste wat ik bestelde… Die hangt nu in een kledingzak aan de kast, zodat manlief ze niet ziet, te wachten om te schitteren op onze bijzondere dag… Een kleedje dat ik nadien nog in de zomer kan dragen met een fantastische rok, en als je mij kent weet je dat er nog glinsterende aanpassingen zullen volgen…



De getuigen zijn gekozen, de datum is vastgelegd op het gemeentehuis. De trouwlocatie is ook geboekt. Een dj voor de muziek, eten en vervoer worden besproken. Er kruipt toch wel veel denkwerk in hoor. Ik krijg volledige vrijheid om de decoratie te kiezen, dus weet je waar mijn gedachten dit moment heen gaan. Een trouwbelofte schrijven, denken aan de kinderen hun kleding. Een stralend setje juwelen ligt ook al verstopt in de kast. En heel stiekem ben ik al zo erg aan het aftellen… Het zal een trouw zijn met veel persoonlijke toetsen. Een feest helemaal ons ding, met plezier en genieten voorop. Een dag om altijd te herinneren!

MaMa TeiGetje Silvy

  Photo from Emily & Christian - Preview collection by Naomi Kenton Photography - Almonry Barn Wedding Venue:   23 Ways To Transform Your Wedding From Bland To Mind Blowing:

donderdag 10 maart 2016

ZonneStralen



Wat een fantastische dag! De eerste warme zonnestralen lieten zich zien, geen wolkje aan de hemel! We hebben er hier van geprofiteerd hoor! 
De mega grote trampoline terug op zijn plek geïnstalleerd en voor het eerst dit jaar konden onze kids terug springen. Zelfs onze kleinste bengel vond het leuk.
En voor het eerst in dit jaar konden we buiten lopen met enkel een T-shirt aan, zonder kippenvel te krijgen en terug in die jas te kruipen. Nee, je zag geen donkere regenwolken op je af komen. En de stoof bleef de hele middag uit staan. De mannen ruimden onze tuin op. Want in de winter vind ik onze tuin zo kil en somber. En terwijl ze het terras weer gezellig maakten, zette mama een grote kom spaghetti op het vuur. Verse groentjes, lange slingers en gevulde buikjes. Lachende gezichtjes die ik lekker onder de lakens mocht toestoppen, eindelijk kunnen ze buiten hun energie weer kwijt!
Waar we gisteren aan de eettafel nog zaten te kleuren en met lego te bouwen, zitten we nu al plannen te maken om het buitenspeelgoed weer boven te halen!
Zomer Zonnetje Zonder Zorgen, Zalig!

Groetjes

MaMa TeiGetje Silvy  

dinsdag 8 maart 2016

Pasen?



Verleden jaar hadden we twee lange bloembakken geplant met paasbloemetjes. 
En ik denk dat ze dit jaar met het slechte weer een beetje in de war zijn... Want daar
zijn ze al met die mooie gele kroontjes! Vroeg om een mooi vaasje, en nu fleuren ze
toch al een beetje de eetkamer op. Wat haat ik die regen! 
Dat het maar snel lente wordt, dan kunnen we genieten van de zomer! 
En aftellen naar onze trouw natuurlijk! ;-) 

Zonnige? Groetjes 

MaMa TeiGetje Silvy 


vrijdag 4 maart 2016

Mijn Menu


Neem een grote kom water
met daarin een dikke portie energie van drie kinderen
van 6 , 4 jaar en eentje van bijna 2.
Laat op een zacht vuurtje opborrelen,
en als het kookt voeg je een drie boze buien toe.
Roer goed door elkaar.

Voeg de kruiden ongeduld en een teentje pruillip toe.
En als verrassingselement een portie rommel.

Als achtergrondmuziek kan je kiezen uit:
de single wals wasmachine met het geronk van de droogkast,
of de verzamel album treurige tranen.

Neem de grote kom van het vuur, dan kan je mixen.
Wil je het pikanter maken kan je vurige broer zus ruzie toevoegen.

Antwoord op de vraag: “Wat eten we vandaag?”
Schep uit op een kleurig plastiek bordje.
En wees blij als ze het al willen op eten zonder zuur gezichtje.
Smijt daarna alle afwas in de gootsteen,
en geloof in die lieve kaboutertjes.

Als dessert nemen we onze nachtrust
gestoord door krijsende huilbuien
met topjes van angst of pijntjes.

Smakelijk!

Dit is mijn menu van vermoeidheid!


De geheime ingrediënten zijn natuurlijk
veel liefde en tederheid!
En dat maakt veel goed! ;-)


Liefs -xxx-
MaMa TeiGetje Silvy