Wat
we te weinig doen … (Deel 2)
Als ik ga werken of gewoon naar de winkel rij
met mijn fiets, dan zijn er veel tegenliggers op de fiets die me voorbijrijden
met een negatieve blik op hun gezicht. Zijn ze in diepe gedachten verzonden?
Mokken ze om het slechte weer? Dan vraag ik me soms af waar ze aan denken. Ik
probeer dan mijn eigen hoofd op te heffen, ze aan te kijken en dan schenk ik
hun een mooie glimlach. Soms de breedste glimlach die ik op dat moment kan
tevoorschijn toveren. Andere keren een kleine smile op mijn lippen of een kort
knikje.
Maar moesten wij altijd elkaar een glimlach schenken, een teken van
vriendschap… Een teken van samenhorigheid. Zouden we ons dan allemaal niet veel
gelukkiger voelen in deze wereld?
- Silvy -
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Deel je gedachten over deze blog , jouw mening is altijd welkom!